Είναι μια λέξη που οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι τη χρησιμοποιούμε τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Συνοδεύεται ή από το μόριο "να" ή περιέχεται σε ερώτηση ή και καμιά φορά ένα έπιρρημα δίνει το παρόν. Το θέμα είναι πόσο δέσμιοί της είμαστε και τι εσωτερικά συμπλέγματα κρύβουμε...Για φανταστείτε!πώς θαταν άραγε η ζωή μας χωρίς "πρέπει"; Αμέτρητες σκέψεις εξαφανίζονται μαζί με την ίδια τη λέξη. Ποιος πρεπει;Γιατί πρέπει; Αν πρέπει; Άραγε πρέπει; Πρέπει να...Φυλακισμένοι όλοι σ'ένα κελί γεμάτο πρέπει. Πόσο χρόνο από την ίδια τη ζωή μας ξοδεύουμε σκεπτόμενοι τι πρέπει και τι όχι; Μα καλά....ποιος ορίζει τι πρέπει;
Θέσφατες καταστάσεις, κατεστημένα σκεπτικά και νοοτροπίες που ίσως να μην εξελίσσονται έχουν εγκλωβίσει γενιές σε δήθεν ΄πρέπει΄. Αν δεν υπήρχε στη ζωή μας... χμμμ...Πολλοί ίσως ισχυρίζονταν την επικράτηση αναρχίας...Ωραία καραμέλα...επίκαιρη. Είναι αναρχία να κάνω ό,τι θέλω χωρίς να καταπιέζομαι; Ακούγεται περίεργο και ίσως επίφοβο γιατί χωρίς το "πρέπει" ,θα πει κανείς, πως θα συγκρατηθεί ο εν δυνάμει δολοφόνος... Μα γιατί να είναι μόνο το συναίσθημα "πρέπει" ικανό να αποτρέψει κάποιον από κάτι; Κυρίως όμως γιατί έξι γράμματα να μη μας αφήνουν να είμαστε ουσιαστικά ελεύθεροι;
